BENİ ÖP SONRA DOĞUR BENİ


Şimdi 
utançtır tanelenen 
sarışın çocukların başaklarında. 

Ovadan 
gözü bağlı bir leylak kokusu ovadan 
çeviriyor o küçücük güneşimizi. 

Taşarak evlerden taraçalardan 
gelip sesime yerleşiyor. 

Sesimin esnek baldıranı 
sesimin alaca baldıranı. 

Ve kuşlara doğru 
fildişi rüzgarın tavrı. 
Dağ güneş iskeleti. 

Tahta heykeller arasında 
denizin yavrusu kocaman. 

Kan görüyorum taş görüyorum 
bütün heykeller arasında 
karabasan ılık acemi 
- uykusuzluğun sütlü inciri - 
kovanlara sızmıyor. 

Annem çok küçükken öldü 
beni öp, sonra doğur beni.

C.SÜREYA